زمان تقریبی مطالعه: 3 دقیقه
 

علی بن مبارک






ابوالحسن علی بن مبارک احمر۱۹۴قادیب، خطیب، نحوی و شاعر قرن دوم هجری قمری بود.


۱ - معرفی اجمالی



ابوالحسن علی بن مبارک احمر نحوی بغدادی کوفی، از یاران و شاگردان برجسته کسائی در نحو بود. اسحاق ندیم و سلمة بن عاصم نزد وی به فراگیری دانش پرداخته‌اند. گویند که او در آغاز از نگهبانان کاخ هارون الرشید (خلافت ۱۷۰-۱۹۳ق) بود و سپس به توصیه کسائی، تربیت فرزندان رشید را برعهده گرفت. احمر از علمای کوفه و فردی بی‌نظیر بوده و برخی او را از کسائی برتر دانسته‌اند. او از هوش و ذکاوت بالایی برخوردار بود و علاوه بر محفوظات دیگر، چهل هزار بیت از شواهد نحو را از حفظ داشت. او را ادیب، خطیب، نحوی، سخاوتمند، راستگو، حریص و شاعر خوانده‌اند. او اشعار‌ اندکی سروده است.
احمر همچنین با معاصر خود سیبویه در بغداد مناظره کرد. او انسانی سرمایه‌دار و دارای خدمه بود و سرانجام در سال ۱۹۴ق در راه مکه درگذشت. زمان فوتش را مختلف آورده‌اند. دو اثر کتاب التصریف و یقین البلغاء یا تفنّن البلغاء نوشته اوست.
[۲۰] حاجی خلیفه، مصطفی بن عبدالله، کشف الظنون، ج۵، ص۶۶۸.
[۲۲] سیوطی، عبدالرحمن بن ابی‌بکر، المزهر، ج۲، ص۴۱۱.


۲ - پانویس


 
۱. خطیب بغدادی، احمد بن علی، تاریخ بغداد، ج۱۲، ص۱۰۳.    
۲. ابن اثیر، علی بن محمد، الکامل فی التاریخ، ج۶، ص۳۸۷.    
۳. ذهبی، محمد بن احمد، تاریخ الاسلام، ج۱۳، ص۳۱۵.    
۴. ذهبی، محمد بن احمد، سیر اعلام النبلاء، ج۹، ص۹۳.    
۵. سمعانی، عبدالکریم بن محمد، الانساب، ج۱، ص۱۲۴.    
۶. ابن ندیم، محمد بن اسحاق، الفهرست، ص۹۱.    
۷. خطیب بغدادی، احمد بن علی، تاریخ بغداد، ج۱۲، ص۱۰۳.    
۸. خطیب بغدادی، احمد بن علی، تاریخ بغداد، ج۱۲، ص۱۰۳.    
۹. صفدی، خلیل بن ایبک، الوافی بالوفیات، ج۲۱، ص۲۶۳.    
۱۰. حموی، یاقوت بن عبدالله، معجم الادباء، ج۴، ص۱۶۷۲.    
۱۱. ابن حجر عسقلانی، احمد بن علی، لسان المیزان، ج۴، ص۲۱۸.    
۱۲. مرزبانی، محمد بن عمران، معجم الشعراء، ص۱۲۲.    
۱۳. خطیب بغدادی، احمد بن علی، تاریخ بغداد، ج۱۲، ص۱۰۳.    
۱۴. ذهبی، محمد بن احمد، سیر اعلام النبلاء، ج۹، ص۹۲.    
۱۵. ابن اثیر، علی بن محمد، الکامل فی التاریخ، ج۶، ص۳۸۷.    
۱۶. صفدی، خلیل بن ایبک، الوافی بالوفیات، ج۲۱، ص۲۶۳.    
۱۷. ابن حجر عسقلانی، احمد بن علی، لسان المیزان، ج۴، ص۲۱۸.    
۱۸. حموی، یاقوت بن عبدالله، معجم الادباء، ج۴، ص۱۶۷۲.    
۱۹. سیوطی، عبدالرحمن بن ابی‌بکر، بغیة الوعاة، ج۲، ص۱۵۸.    
۲۰. حاجی خلیفه، مصطفی بن عبدالله، کشف الظنون، ج۵، ص۶۶۸.
۲۱. ابن خلکان، احمد بن محمد، وفیات الاعیان، ج۶، ص۱۷۶.    
۲۲. سیوطی، عبدالرحمن بن ابی‌بکر، المزهر، ج۲، ص۴۱۱.


۳ - منبع



• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۵۲۷-۵۲۸، برگرفته از مقاله «علی احمر».






آخرین نظرات
کلیه حقوق این تارنما متعلق به فرا دانشنامه ویکی بین است.