علی بن مبارکابوالحسن علی بن مبارک احمر (م ۱۹۴ق)، ادیب، خطیب، نحوی و شاعر قرن دوم هجری قمری بود. ۱ - معرفی اجمالیابوالحسن علی بن مبارک احمر نحوی بغدادی کوفی، از یاران و شاگردان برجسته کسائی در نحو بود. اسحاق ندیم و سلمة بن عاصم نزد وی به فراگیری دانش پرداخته‌اند. گویند که او در آغاز از نگهبانان کاخ هارون الرشید (خلافت ۱۷۰-۱۹۳ق) بود و سپس به توصیه کسائی، تربیت فرزندان رشید را برعهده گرفت. احمر از علمای کوفه و فردی بی‌نظیر بوده و برخی او را از کسائی برتر دانسته‌اند. او از هوش و ذکاوت بالایی برخوردار بود و علاوه بر محفوظات دیگر، چهل هزار بیت از شواهد نحو را از حفظ داشت. او را ادیب، خطیب، نحوی، سخاوتمند، راستگو، حریص و شاعر خوانده‌اند. او اشعار اندکی سروده است. احمر همچنین با معاصر خود سیبویه در بغداد مناظره کرد. او انسانی سرمایه‌دار و دارای خدمه بود و سرانجام در سال ۱۹۴ق در راه مکه درگذشت. زمان فوتش را مختلف آورده‌اند. دو اثر کتاب التصریف و یقین البلغاء یا تفنّن البلغاء نوشته اوست. [۲۰]
حاجی خلیفه، مصطفی بن عبدالله، کشف الظنون، ج۵، ص۶۶۸.
[۲۲]
سیوطی، عبدالرحمن بن ابی‌بکر، المزهر، ج۲، ص۴۱۱.
۲ - پانویس۳ - منبع• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۵۲۷-۵۲۸، برگرفته از مقاله «علی احمر». رده‌های این صفحه : ادیبان قرن 2 (قمری) | خطیبان قرن 2 (قمری) | درگذشتگان سال 194 (قمری) | شاعران بغداد قرن 2 (قمری) | شاعران عرب قرن 2 (قمری) | شخصیت‌های قرن 2 (قمری) | مؤلفان قرن 2 (قمری) | نحویان قرن 2 (قمری)
|